Toch nog: kampioen zonder centen!!!!!!

Wat een ontknoping, wat een omslag: van ontgoocheling alsnog naar een jubelstemming! Het is amateurvoetbal, we moeten relativeren, maar wat was het een ontgoocheling: de kans op de nacompetitie in zo’n gunstige uitgangspositie schijnbaar zo verspelen als, op eigen veld ook nog, tegen DVVA. Maar een week later is Jong Holland alsnog periodekampioen – of, zoals je het ook kunt zeggen: kampioen zonder centen!
Wie gaf er nog een stuiver voor? Het was nog maar een klein groepje Jong Holland-getrouwen dat was afgereisd naar Amstelveen. Niet helemaal onlogisch: goed, wij konden dan misschien nog wel van AMVJ winnen, maar Zandvoort zou het tegen het uitgespeelde OSV toch nooit meer weggegeven? Ja, dus!

Een kort verslagje, want daar ging het eigenlijk al niet meer om. Al snel was duidelijk dat het uitgebluste AMVJ vooral vakantie wilde. Joël Boonstra kon al heel vroeg de 0-1 binnenlopen na een voorzet van Rik Wijnker, die opnieuw toonde tot zijn voorlopig laatste JH-dagen alles te willen geven. Martijn Wierenga kon nummer twee binnenschuiven na een voorzet van Bas Blankendaal, ook al zo’n routinier die er gaandeweg het seizoen een schepje bovenop deed. Dianto Kuiper bepaalde de ruststand op 0-3 met een van zijn specialiteiten, een strakke schuiver.
Het afronden en scoren, een groot euvel tegen DVVA, lukte nu weer wel. Maar wat kon het nog waard zijn? Belangrijker dan wat hier gebeurde (ook toen Martijn Wieringa er vanaf rechts met een gericht schot naar de verre bovenhoek 0-4 van maakte), was de stand bij OSV-Zandvoort. En plots kwamen daarvan de meldingen: OSV was op voorsprong gekomen! Junior Jort Feijen maakte nog twee doelpunten en nog voor het eindsignaal kon het bier voor de feestvreugde toch worden aangevoerd: alsnog periodekampioen!

Het is een beloning voor een mooi seizoen voor onze club, die het toch gewend was om naar de onderkant van de tweede klasse te kijken. Het was na de nederlaag tegen DVVA – zo mág je, amateur of niet, niet verliezen, moet de voorzitter streng zeggen – even moeilijk om het nog zo te zien, maar een mooi seizoen is het natuurlijk geweest. Even in breder perspectief: Jong Holland is op plek 1 geëindigd achter het ‘grote geld’ van 2A, wij zijn de kampioen zonder centen! Dat is een groot compliment waard voor trainer Carl Ern en zijn staf, en zeker natuurlijk ook voor de spelers.
Gaandeweg het seizoen ontstond een mooie mix, een vaak aanstekelijke mix, van echte Jong Holland-routiniers, jongens van de club, en
jeugd – steeds meer jeugd, steeds jongere jeugd. Twee Onder 19-junioren, Jort Feijen en Jesper Mannes, veroverden zelfs een basisplaats en ook de 16-jarige (!) Beau Böhring deed, met al een historisch doelpunt tegen Waterwijk achter zijn naam, al geregeld mee.
Die mix dreef dit hele seizoen al de ouwe getrouwen in onze ‘harde kern’ tot een enthousiasme waarvan we niet wisten dat het bestond. We hebben genoten, we hebben een eerste om trots op te zijn. Het is nog niet over: zaterdag in de nacompetitie tegen BFC in Bussum. Als invaller-schrijver en fanatiekeling uit een ver verleden kan ik het niet laten om te zeggen: je moet spelen voor alles waar je voor spelen kunt. Maar de trots van dit succes, die is al niet meer weg te nemen!

Henk Hoijtink, voorzitter en invaller-schrijver